შენ ქუჩაში უცებ შემხვდი მაშინ,
ქალიშვილი მოგყვებოდა კდემით.
“გამარჯობა, – დაბნეულად მითხარ, –
გაიცანი, საცოლეა ჩემი”.
“მომილოცავს!” – გითხარი და მყისვე
ვერც კი მივხვდი, რას ნიშნავდა ცოლი.
გაგიღიმე, ჩამოგართვი ხელი
და მხრებიდან დავიბერტყე თოვლი.
გაიღიმა ქალიშვილმაც წყნარად,
“გვეჩქარება, გვაპატიეთ…” – მითხრა.
მერე ხელი გაგიყარა მკლავში
და არაფრით გათქმევინა სიტყვა.
მე გავფითრდი, გამიშეშდა ხელი,
იდგა ზამთრის სუსხიანი დილა.
მე ვიდექი თოვლიანი ხის ქვეშ,
თქვენ ბილიკზე მიდიოდით ფრთხილად.