ეს არის ჩემი დებილუკა. სახელად ჰქვია კოკო. გოგოა, და თან კაპარჩხანა. ჩემი მეუღლე ჭიჭის ეძახის (ადრე, ძველ თუთიყუშს ჭიჭიკო ერქვა და ახალ სახელს ვერ ეგუება), მე კოკუნიას ვეძახი. მაგრამ რაც არ უნდა დაუძახო, გამოექანება და მოასკდება გალიას. ჭყიპინებს და ჭყიპინებს, თამაში უნდა. და რაში მდგომარეობს ეს თამაში? თითებით უნდა მოეფერო გალიაში და ის კი გკბენს. ხან კედელზეა მიკრული, ხან გალიის ჭერზეა ჩამოკიდებული ღამურასავით (განსაკუთრებით უყვარს ეს პოზა), ამიტომ ღამურასაც ვეძახი. გარეთ გამოსვლა არ უყვარს. ურჩევნია, გალიაში იყოს და იქიდან გეთამაშოს.
მარტში მოვიყვანე 2 წლის წინ და ისეთი პაწაწუნა იყო. პატარა და უკუდო. ძალიან სასაცილო. აი, ასეთი:
მერე გაიზარდა, კუდიც გაეზარდა და გაცელქდა. გიჟდება, ისე უყვარს ქაღალდების გლეჯვა და ძიძგნა. კედელზე რაც ფეხბურთელების პლაკატები იყო, სულ დახია და გააფუჭა. მაგრამ მაინც ისე ძალიან მიყვარს, ისე, რომ რა ვიცი!
ახალ წელს თავისი ნაძვის ხე ჰქონდა:
.
გალიაში სარკე უდგას და სულ ეჩხუბება. ეტყობა ჰგონია, რომ სხვა თუთიყუშს ხედავს. იმდენს ეძიძგილავება, სანამ არ გადმოაგდებს ხოლმე სარკეს. გალიის ფსკერზეც არ ასვენებს, უნისკარტებს და ეჭყიპინება. სამაგიეროდ, გალიაში ჩამოკიდებული სათამაშო ძალიან უყვარს. ეჭღურტულება და ნაზად უკაკუნებს ხოლმე ნისკარტს. თან თვალებს ნაბავს.
ერთადერთი, რაც კოკომ არ იცის, ეს არის ლაპარაკი. ხომ ვამბობ, დებილუკაა-მეთქი. ჰოდა, ვერ ისწავლა. არც არის საჭირო. ისედაც მშვენივრად მაგებინებს რა უნდა.
LILAC 